November - Een deken valt over mij heen

Dat wil zeggen, een deken van rust en een deken van sneeuw. Vorige maand stond nog totaal in het teken van de herfst, maar dat verandert snel. De sneeuw komt rustig naar beneden. Het dwarrelt vanuit de lucht en smelt dan nog langzaam weg op de grond, maar de grens van smelten en liggen blijven loopt steeds verder naar beneden. Begin deze maand heb ik deze grens nog wat in de hoogte opgezocht.

Dit was alleen wel ongeveer de laatste wandeling, het weer en terrein worden verraderlijker en omdat er daarom minder mensen zijn neemt de kans op gevaarlijke dieren tegen te komen ook toe. Op deze laatste wandeling ben ik één ander persoon tegengekomen en deze had al een jachtgeweer bij zich.

Ook ben ik later deze menshoge steen tegengekomen die waarschijnlijk na een stevige regenbui zo van de bergen het pad op is komen denderen. Ik hoopte later Wile E. Coyote of Indiana Jones nog tegen te komen, maar er was alweer niemand te bekennen. 

Zonder wandelingen ben ik vooral veel thuis. Bij het haardje lekker lezen, muziek maken en vooral doen wat er in mij op komt. Vaak draait mijn hoofd nog op volle toeren, maar dat wordt steeds minder. Ik voel me steeds rustiger en kalmer, en begin mij zelfs af en toe te vervelen!

Deze maand samenvattend zou de conclusie zonder meer ‘tot rust komen’ zijn, maar daar valt vrij weinig over te schrijven. Ik kan vertellen dat ik aan niets denk en dat de wallen onder mijn ogen lijken te zijn verdwenen, maar daar houdt het eerst wel bij op.

Waar ik nog wel over kan vertellen is mijn avontuur van de bestelling. Aan het eind van de vorige maand ben ik gaan kijken naar een extra stukje apparatuur voor muziek maken, een ander type voorversterker dan dat ik mee heb. Eerder had ik via ebay zonder problemen een rookmelder besteld, dus dit zou ook geen probleem moeten zijn, dacht ik.

Na uitgezocht te hebben wat ik nodig had en de voorversterker besteld te hebben via ebay moest ik op zoek naar een bijpassend stroomkabeltje. Deze worden gewoonlijk niet meegeleverd, maar zijn in muziekwinkels makkelijk te krijgen. In Mestia is er alleen niet zo’n winkel. Via een muziekwinkel uit Tbilisi was er wel online iets bestellen. Na op bestellen te hebben geklikt moest ik mijn telefoonnummer invullen en daar bleef het eerst bij. Een beetje vreemd, maar paar uur later kreeg ik een telefoontje. De man aan de andere kant leek een beetje in de war te raken om met een buitenlander te praten en zou mij later terugbellen. Het verliep allemaal moeizaam, maar na een paar keer heen en weer gebeld te hebben (gelukkig ook met de verhuurder Davit een keer) bleek dat ze niet goed uit konden leggen hoe ik moest betalen. Dit was inderdaad ook vreemd omdat dit via een machine in een kiosk moest… Maar de bestelling was geplaatst!

De voorversterker zelf kwam een stuk sneller aan dan verwacht en daar was ik natuurlijk erg blij mee. Maar eenmaal bij het postkantoor bleek na een tijdje dat ik het pakketje niet mee mocht nemen. Het was te duur en daarom moest er invoerbelasting betaald worden. Omdat ik geen Georgiër ben en geen belastingnummer heb kon dit niet. Ik ben toen met Davit naar het gemeentehuis gegaan om een tijdelijk nummer aan te vragen. Maar dat kon ook niet, dat kon alleen bij een auto die over tweeëneenhalve week voor het gemeentehuis zou komen staan. Lekker weer verder wachten dus.

Ondertussen kwam het stroomkabeltje ook aan. Deze bezorger leek ook verward omdat ik geen Georgiër was, maar het meekrijgen van het pakketje lukte wel. Eenmaal thuis wilde ik de kabel uitproberen, maar deze deed het niet. De verkoper had al aangegeven dat het lastig kon zijn, dus ik belde hem weer gezellig op. Hij zei dat deze het zo uit de doos niet deed en dat je hem eerst kapot moest maken en even flink moest doorduwen (de + en de - moesten omgedraaid worden) voordat deze zou werken.

Na eerst heel verbaasd te zijn, en daarna eigenlijk toch ook totaal niet, heb ik inderdaad zijn instructies opgevolgd en de kabel lijkt nu te werken. Of deze het ook op de nieuwe voorversterker doet en het nieuwe apparaat niet kapot zal maken moet ik nog achter komen.

Na tweeëneenhalve week wachten zou ik ook met Davit naar de belastingdienst-auto gaan. Ik had al overlegd om redelijk vroeg te gaan om zeker te zijn de auto te vinden. ’s Ochtends stuurde ik Davit een berichtje waarin hij aangaf rond 12 uur/1 uur klaar te zijn. Helemaal top, maar om kwart over 1 was hij nog nergens te bekennen. Bij hem thuis bleek hij te slapen en hij zou er over een uurtje aankomen. Ik wilde niet meer wachten en ben dus zelf alvast die kant opgelopen.

Er stond inderdaad een officiaal uitziend busje waar wat mensen voor in de rij stonden en waar ik maar aangesloten ben. Terwijl ik in de rij stond belde Davit verbaasd op om te vragen waarom ik zonder hem was vertrokken. Dit kwam goed uit omdat ik net vooraan kwam te staan en Davit in het Georgisch telefonisch uit kon leggen wat ik nodig had. Het bleek goed te zijn dat ik op tijd was, want wat ik nodig had was niet een standaardprocedure en zou een tijdje duren. Om kwart voor 3 moest ik terugkomen en om 3 uur zouden ze weer vertrekken.

Toen ik om kwart voor 3 inderdaad weer terug was bleek het allemaal nog lang niet klaar. Uiteindelijk zijn we in de kou tot kwart voor 4 bezig geweest, maar ik liep wel weg met het tijdelijke belastingnummer!

Met dit nummer ben ik direct naar het postkantoor gegaan, maar het systeem daar leek niet te werken.

Maandag moet ik weer terugkomen.

Uiteindelijk kan je dit soort dingen het beste maar gewoon laten gebeuren en de humor ervan inzien. Daarbij zou ik willen zeggen dat we blij mogen zijn dit soort dingen in Nederland niet te hebben, maar dat kan niet zomaar. Er zijn tijdens mijn reis twee dingen die ik voor thuis moest regelen online misgegaan. In beide gevallen leek het via de website niet goed te gaan. Bij het oplossen van de eerste was het contact erg moeizaam en bij de andere kreeg ik tweemaal zelf de schuld van de fout voordat ze toegaven zelf fout te zitten.

Hoewel het in Georgië soms wat creatief en vreemd geregeld lijkt te zijn, hebben de mensen van de winkels en instanties wel alle inzet en moeite getoond om mij te helpen.

Daarbij maakt wakker worden met zo’n uitzicht ook veel goed.

Als laatste moet ik ook delen dat mijn reis niet een jaar zal duren, maar dat ik in februari terugkom naar Nederland. Door strengere coronamaatregelen kan Amber niet echt op bezoek komen zoals we dat gepland hadden. We missen elkaar zo erg dat ik het niet waard vind om het tweede halve jaar ook hier te zijn.

Er zijn nog iets meer dan twee maanden om rustig aan te doen en te zien waar mijn gedachten mij heen zullen leiden. Daarna kan ik in Nederland verder gaan én eventueel dingen concreet maken als ik dat wil.

Dank jullie wel voor alle leuke reacties! Die doen mij ook erg goed! Voor jullie allemaal natuurlijk ook de beste wensen!