Januari – Een beestenboel geregel

Hoi allemaal! Het is weer tijd voor een update. Uit Mestia zal dit ook de laatste worden aangezien ik op het punt sta naar de hoofdstad Tbilisi te reizen. Als alles goed gaat vlieg ik 8 februari van Tbilisi terug naar Schiphol waar Amber op mij zal staan te wachten.

Jullie hebben ook gelezen dat er veel restricties zitten aan reizen. Dat is in Georgië niet anders. Sinds eind november zijn alle restaurants dicht, is er een avondklok en het vervelendste voor nu, ligt al het openbaar vervoer plat. Het zag er naar uit dat ik een taxi moest nemen van Mestia naar Tbilisi en dat zou een dure grap worden.

Gelukkig heeft een half Georgisch/half Duits gezin, die zelf ook terugvliegen naar Duitsland, mij een lift aangeboden! Dat is natuurlijk een flinke mazzel, maar het gaat wel lekker vaag op Georgische manier. Eerst zeiden ze dat ze ergens eind januari zouden gaan, maar eind januari wordt natuurlijk begin februari. Gelukkig gaat hun vliegtuig op de 5de, dus weet ik zelf zeker dat ik op tijd in Tbilisi ben om alles te regelen.

Dat regelen is namelijk nog spannend. Er zijn twee testen die ik moet doen, een PCR test en een snel-test. De snel-test moet 4 uur voor het vertrek van de vlucht worden afgenomen en aangezien dit vertrek om 7 uur is wordt het afnemen van de test nachtwerk. Dit kan trouwens niet op het vliegveld zelf, dus wordt vervoer naar de testfaciliteit en vervolgens naar het vliegveld ook weer onduidelijk. De testen en documenten die ik moet laten zien voor het boarden moeten ook aan een stel eisen voldoen en of de uitslagen dat ook echt doen is nog de vraag. Verder moet ik ook geen corona krijgen. De Nederlandse ambassade voorziet mij trouwens van goede uitgebreide informatie, wat erg prettig is.

In Tbilisi heb ik een prachtig appartement gereserveerd. Het ligt vlak naast de botanische tuin die net als het Asser bos van het centrum tot de rand van de stad loopt. Dus dat wordt overdag lekker wandelen en ’s avonds bij een van de afhaalrestaurants in de buurt een spannend Georgisch hapje halen.

Maar wat ik jullie nu allemaal gedeeld heb gaat voornamelijk over wat er nog op de planning staat. En jullie zijn denk ik ook benieuwd hoe het de afgelopen maand was. Dat was weer erg rustig. Ik heb lekker veel kunnen lezen en muziek maken en heb nog twee korte wandelingen kunnen doen. Maar vooral ben ik goed vermaakt door de dieren die hier allemaal rondlopen.

De honden die hier op het erf lopen kan ik wel even voorstellen. Er is Moera, een oude hond die 16 jaar geleden is komen aanlopen en nooit meer is weggegaan. Hij heeft het bewaken van het erf als serieuze opdracht gezien en Davit vertelde dat hij wel eens met een soort speer in zijn lijf of met de wond van een bijl thuis is gekomen. Ondertussen is hij halfblind en mank en houdt het bij blaffen als hij denkt iets te zien, bijvoorbeeld een kwartier lang naar de blauwe vuilniscontainer. Verder is er een naamloze zwarte hond die een paar jaar geleden is komen aanwandelen die het blaffend bewaken ook erg serieus neemt en vol energie naar elke hoek van het erf rent als er iets lijkt te zijn. Als laatste is er Coffee, de enige eigen hond. Coffee is prachtig en goed opgevoed, maar wel wat verlegen.

De volgende foto is erg typisch, hier was een drie potige agressieve geit het land opgekomen en deze moest weggejaagd worden. Van links naar rechts: hond van de buren die af en toe komt buurten, geit, naamloze zwarte hond, boven de mooie Coffee en onder de gehavende Moera die de verkeerde kant op staat.

Zoals dit gebeurt er meer. De bende had op een gegeven moment een geitensnuit gevonden waar ze een paar dagen van hebben lopen knabbelen en komen er vaak verdwaalde paarden langs die weg moeten.

Ook was er dit spontane stierengevecht.

Maar vanaf nu gaat het er dus weer heel anders uitzien. Zodra ik terug ben in Nederland zal ik nog schrijven over Tbilisi en de terugreis. Tot dan!